#334

Ze loog en zei dat alles goed ging. Dat was makkelijker en bespaarde tijd – tijd die ze hard nodig had om te redden wat er te redden viel.

(28-04-2023)

 

#328

Wat hij ook miste: nat worden door de regen terwijl hij zijn paraplu voor haar openhield. In haar bijzijn was hij altijd een heer geweest.

(09-03-2023)

 

#300

In een wereld waarin ieders levensverwachting weldra vaststaat, schenkt de overheid als kraamcadeau een zandloper met bijpassende inhoud.

(26-09-2022)

 

#284

‘Enkele reis!’ waarschuwde de tijdmachine. Een foutje, dacht de Profeet, onwetend dat hij en zijn reputatie spoedig zouden worden uitgewist.

(06-05-2022)

 

#273

‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet,’ fluisterde ze, ‘en de kleur is wit!’

‘Ga toch slapen,’ zei hij. ‘Je weet dat ik niet in spoken geloof.’

(18-02-2022)

 

#262

Bij de reünie vroeg menigeen zich in stilte af wie die vrouw was die iedereen een roos had gegeven. Ooit had hij bij hen in de klas gezeten…

(03-12-2021)

 

#248

Urenlang overdacht hij in een verlaten speeltuin wat had kunnen zijn. Onder de glijbaan lag een duif, die voorgoed verslagen leek.

(27-08-2021)

 

#232

Er zijn vier vrouwen, die allemaal een deel van zijn hart veroverden. Maar het leven is geen sprookje, en hij voorziet geen gelukkig einde.

(07-05-2021)

 

#220

De voordeur stond op een kier. Vanuit de gang hoorde hij vreemde stemmen, toen gelach. In zíjn huis? Sinds wanneer viel daar iets te lachen?

(12-02-2021)

 

#204
Hij had zijn succes te danken aan zijn achternaam – dat wist iedereen, hijzelf ook. Alleen zijn oudeheer leek het vergeten. Dat was bizar.
(23-10-2020)

 

#185

Het ging niet om dat ene plekje in de zon. Of om racisme. Ze wilde gewoon één keer wat haar toekwam en dat niet delen met een wildvreemde.

(12-06-2020)

 

#172

Voor het eerst in jaren kon Luca op vrijdagavond ongestoord eten in zijn eigen bistro. Maar al die lege tafels maakten hem ziek van ellende. 

(13-03-2020)

 

#150

Hij trachtte elke ochtend een kort verhaal te schrijven, dan kon hij ’s middags iets leuks doen en daarna, in het donker, dromen van succes.

(11-10-2019)

 

#142

Samen lachten ze om hun stommiteiten. Dat was beter dan erom huilen. Een pak slaag kregen ze toch wel.

(16-08-2019)

 

#128

Tess vond in haar tuin een kist vol zeldzame boeken. Er zat een briefje bij; voor de eerlijke vinder, vertelde ze, maar dat deel was onwaar.

(10-05-2019)

 

#111

Ze rookte altijd onder de afzuigkap. Tot die keer dat de afzuigkap moest niezen en de hele keuken opeens asgrijs werd. Dat was een keerpunt.

(11-01-2019)

 

#100

Minder is meer, was de schrijver verteld – niet andersom, al kostte het hem veel meer tijd om te blijven tweeten in 140 tekens of minder.

(26-10-2018)

 

#96

De Delfts blauwe tegels waren niet geheel haar smaak maar pasten bij de keuken. Zo had ze ooit bij haar kinderen haar echtgenoot uitgezocht.

(28-09-2018)

 

#73

Het was bij de lachspiegels dat ze haar uiterlijk tenslotte accepteerde. Haar zus had gelijk: ze had er zoveel vreemder kunnen uitzien.

(20-04-2018)

 

#54

Zomer was warm en bekoorlijk, Herfst laat en wispelturig. Winter gedroeg zich meteen zo onguur dat Lente zich voorlopig gedeisd hield.

(08-12-2017)

 

#50

Op de stoel tegenover haar ziekenhuisbed zat een koningspinguïn met een rode jas aan. Nee, ze was niet gek: de dokter zag de pinguïn ook.

(10-11-2017)

 

#35

De tv in de woonkamer was volgens zijn zoon een vooroorlogs model. Van welke oorlog kon niet worden bepaald, zo veel had hij er verslagen.

(28-07-2017)

 

#17

Elsie heette de overledene, en het enige wat hij nog van haar herinnerde was haar verraad van hun boomhut, ruim tachtig jaar geleden.

(24-03-2017)

 

#9

Ze schrok toen ze ’s nachts iemand aan de keukentafel zag zitten. Het is papa maar, had ze kunnen denken, maar in dit huis lag dat anders.

(27-01-2017)

 

#1

Het tapijt in de wachtkamer van de dokter heeft een doolhofpatroon. We hebben de behandelkamer nooit bereikt.

(02-12-2016)