© 2023 LeesKost

Door: M. Janssen

'Zeven verhalen die allemaal zijn doordrongen van een heel eigenaardige, soms bijna zinderende spanning. Verhalen die verrassen, die je stuk voor stuk achter elkaar uit wil lezen en die, soms, de lezer achterlaten met een onbeantwoorde vraag. Want waarom steelt een vrouw iets uit het huis van haar nieuwe buurvrouw en hoe is het in vredesnaam mogelijk dat dit twee levens compleet verandert? Wat zijn de gevolgen voor twee schoolvriendjes die zelf een speelfilm maken en dan, met de camera in de buurt, getuige zijn van een roofoverval op een juwelierswinkel, een overval waarbij doden vallen. Waarom blijft een oorlogsveteraan uitgerekend in zijn geboorteplaats steken waar er nog iets valt af te rekenen door meerdere oude vrienden? En wie verraadde wie, was de verrader zelf verrader of verried de geschiedenis de dader zonder dat Judas dat wist? Zeven verhalen, zeven vragen waarin het antwoord niet steeds ligt besloten.'

© 2023 Leestafel

Door: Marjo

'We maken het waarschijnlijk allemaal mee, één keer of meerdere keren in ons leven staan we voor een keuze. En wat doen je dan? De keuze die je maakt zal namelijk beslissen over je verdere leven. Het leven lijkt een eigen verloop te hebben, het gaat almaar verder, iedere dag weer, je hebt geen keuze, denk je, tot dat ene moment. Er gebeurt iets, buiten jou om, en ineens kan je leven veranderen! Ten goede of ten kwade, dat is aan jou. De hoofdpersonen in deze zeven verhalen maken allemaal zo’n moment mee. (...)

Als in ‘Schaduw uit het verleden’ de hoofdpersoon wordt geconfronteerd met iets wat hij deed als overmoedige puber, overvalt de schaamte hem. Maar hij kan hier niets aan veranderen, het is gebeurd en ook nog zodanig dat iedereen die dat wil daar kennis van kan nemen. Ook zijn dochter…

In dit verhaal blijft de lezer in het ongewisse. Frustrerend, wat heeft die man nu eigenlijk gedaan? Maar dat is dan ook niet waar David Westling over wil vertellen. Het gaat over het moment, over de confrontatie met de schaduw uit het nabije of wat verdere verleden, iets waar het leven nu een eigen draai aan zal geven tenzij ze ingrijpen. Of laten ingrijpen. Oftewel die stap in het spotlicht gaan zetten. Een bewuste stap in het ongewisse, ook het spotlicht kan in tijd en plaats veranderen.'

© 2023 Bazarow.com

Door: Jan Stoel

'Iemand met zijn schaduw confronteren is hem zijn eigen licht laten zien,” luidt het motto van Schaduw en spotlicht, de vierde verhalenbundel van David Westling (1988). Net als in vorige bundels duikt de auteur weer in de psyche van zijn hoofdpersonages. Voor deze bundel kiest hij niet voor niets voor het citaat van Carl Gustav Jung. Immers schaduw en licht horen bij elkaar, net zoals slechte en goede eigenschappen/karaktertrekken van mensen. En zijn we niet allemaal geneigd de vervelende, nare dingen uit ons leven te verbannen, te ‘vergeten’? Proberen we onze eigen schaduwkanten niet te ontlopen en het ‘licht’ in ons te benadrukken?' (...) 'Westling slaagt erin zijn verhalen een onderhuidse spanning mee te geven. Daardoor blijf je verder lezen. Hij neemt de ruimte om zijn personages zorgvuldig op te bouwen. Daardoor krijgen ze diepte en kun je je ermee identificeren. Het gaat allemaal om gewone mensen. In bijna alle verhalen lijken de hoofdpersonages zonder zorgen te leven. Totdat er iets gebeurt dat ze helemaal uit balans brengt en ze in een crisis stort. Na allerlei verwikkelingen komt uiteindelijk de catharsis, waarna het inzicht komt. Bij enkele verhalen is het einde wat open.'

© 2023 Surfing Ann's Boeken Blog

Door: Anneke Visser-van Dijken

'Als je eenmaal met een verhaal in Schaduw en spotlicht van David Westling begint, kun je niet meer stoppen met lezen. Je wilt alleen maar verder lezen om te weten hoe het verhaal verder gaat, of de hoofdpersoon ergens mee weg komt, of dat hij of zij zijn of haar probleem opgelost krijgt, of dat hij of zij ergens overheen komt en je wilt weten hoe de verhalen eindigen. De verhalen zijn stuk voor stuk goed opgebouwd, hebben stuk voor stuk verrassende wendingen die je niet ziet aankomen en stuk voor stuk voor stuk een verrassende plot. De auteur heeft zich in elk verhaal goed ingeleefd in de personages en de situaties. Door zijn beeldende schrijfwijze, heb je het gevoel dat je de verhalen zelf mee maakt, dat je er zelf bij bent. Het zijn verhalen waarbij je je afvraagt hoe jijzelf gereageerd zou hebben in de plaats van de hoofdpersoon of een ander persoon, wat jezelf gedaan zou hebben om bijvoorbeeld de situatie te redden.'